ΓΚΡΙΚ ΣΑΛΑΝΤ!!!

            ΟΚ. Δεν θέλω να γίνομαι συνέχεια κακός αλλά πρώτον πιστεύω ότι δεν έχω ακόμα φτάσει το top μου και δεύτερον ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ο κόσμος!! Δεν τα χω με τους έλληνες. Όχι όχι αυτοί στο συγκεκριμένο άρθρο δεν έχουν κάνει (όλως παραδόξως) τίποτα. Αυτή τη φορά το πρόβλημά μου είναι οι ξένοι. Τίποτα ακροδεξιό τίποτα ρατσιστικό μία απλή ΓΑΜΟΑΠΟΡΙΑ.

            ΓΙΑΤΙ ΠΑΤΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΡΩΤΕ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ;;; Είσαι άνετος. Πηγαίνεις την βόλτα σου σε κάποιο παραλιακό μέρος και εντάξει κλασσική κατάληξη θα ναι μία ψαροταβέρνα ή μία χασαποταβέρνα.

            Έρχεται ΤΟ γκαρσόνι (δεν έχω καταλάβει γιατί στον πούτσο τόοοοοσα πούστικα χρόνια δεν αξιώθηκε ένας άνθρωπος, ΕΝΑΣ ρε πούστη μου να δώσει γένος στο γκαρσόνι….) και αρχίζει η παραγγελία:

-          - Φέρε μου μία πατάτες όχι όχι τρεις πατάτες ένα τζατζικάκι μια τυροκαφτερή μία κεφτεδάκια μία τηγανιτά κολοκυθάκια δύο χωριάτικες μία βλήτα. Ε αυτά για αρχή. Μετά δύο χοιρινές μία φασολάκια άλλες δύο πατάτες ένα μοσχαράκι κοκκινιστό και μία μακαρονάδα με μακαρόνια.

-          - Τι θα πιείτε;;;

-          - Φέρε τρεις ΚΟΑΚΟΛΕΣ δυο μπύρες πράσινες και μισό κιλό κόκκινο. 

ΟΚ. Αυτό ήταν μια απλή, επαναλαμβάνω ΑΠΛΗ, παραγγελία ελληνικής οικογένειας πόσο νομίζεις 12 ανθρώπων; Τι λες ρε φίλε. Έβγαλε ο άνθρωπος την γυναίκα του μια νύχτα να φάνε λιγάκι και συ σκέφτεσαι τρελά πράγματα. Ντροπή σου. Υποννοείς ότι τρώνε πολύ;; Ε φίλε ξένε; Πολλά δεν είναι; Θα μπορέσουν να τα φάνε όλα αυτά δυο άτομα; Θα μπορέσουν ρε πούστη γιατί είναι έλληνες. Ξέρουν να τρώνε. Και στην τελική ότι περισσέψει θα τους το τυλίξει το παιδί για το σπίτι. Για την επόμενη το πρωί.

            Έρχεται η στιγμή τώρα που ο ίδιος γκαρσόνος πάει με το ίδιο μπλοκάκι γυρισμένο τέσσερις σελίδες βέβαια που ήταν η παραγγελία του προηγούμενου φίλου μας, να πάρει παραγγελία από ένα ζευγάρι ξένων.

-          - One greek salad please.

-          - And……??

-          - And we are ok.

Ε λοιπόν σας μιλάω ειλικρινά αν ήμουν ο σερβιτόρος θα αντιδρούσα κάπως έτσι…

Γουάτ δε φακ γιου μάδερ φάκερς?? Ντου γιου νόου γατ GREECE μινς?? Ιτ μινς γιου καμ θιν εντ γιου λιβ φατ. ΑΝΤ ΓΟΥΙΘ ΟΝΛΥ ΟΥΑΝ ΣΑΛΑΝΤ ΓΙΟΥ ΓΟΥΟΝΤ ΓΚΕΤ ΔΑΤ.

Δηλαδή ντάξει ρε φίλε δεν βλέπεις γύρω σου; Είναι όλοι τυλιγμένοι μέσα στις χαρτοπετσέτες που κολλάνε πάνω τους απ την λίγδα, σκίζουν κρέατα πασαλιμένα με τζατζίκιΑ και κατεβάζουν τα κουτάκια αναψυκτικών παύλα μπύρας σαν να είναι νερό τρεχούμενο, ΚΙ ΕΣΥ ΠΕΡΝΕΙΣ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΣΑΛΑΤΑ; Δηλαδή πόσο νοήμων πρέπει να είναι ένας άνθρωπος για να δει ότι

                                                            AYTO

διαφέρει από                               AYTΟ;

Και το χειρότερο δεν είναι ότι παραγγέλνουν μόνο αυτό. Το χειρότερο είναι ότι χορταίνουν οι πούστηδες και είναι και ευχαριστημένοι. Μέσα σε δέκα λεπτά έχουν φάει, έχουν χορτάσει, έχουν ρευτεί χτυπώντας συγκαταβατικά ο ένας τον ώμο του άλλου, έχουν πιει το νερό ή αν πέσουμε σε περίπτωση κουβαρντά το κρασί τους και έχουν ζητήσει λογαριασμό. Μετά από μισή ώρα που θα τους τον φέρουν (έχει δεν έχει δουλειά το μαγαζί αυτό είναι παράδοση εδώ) θα φύγουν. Και σε ρωτάω φίλε μου. Είναι ζωή αυτή; ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Αν δεν αράξεις με την οδοντογλυφίδα στο δόντι στερεομένη και δεν σκουπίζεις τον γεμάτο λίπος απ τα κρέατα ιδρώτα σου φωνάζοντας «ΠΑΙΔΙΙΙΙΙΙ.ΕΧΕΙ ΚΑΝΑ ΓΛΥΚΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ Η ΓΕΥΣΗ;;» καταλαβαίνεις ταβέρνα; Ε όχι ρε φίλε δεν καταλαβαίνεις.

Και μετά διαμαρτύρονται για τις τιμές. ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ. Αν από τους 10 ξένους οι 4000 παίρνουν μόνο μια χωριάτικη ποιος μαλάκας θα την χρέωνε πενήντα λεπτά;; ΣΤΟΚΕ. Δεν μπορείς να λες ακριβή μια σαλάτα στην χώρα που έρχεται ο λογαριασμός 70 ευρώ για τρία άτομα και λες «ντάξει μια χαρά είναι πήραμε τόσα κρέατα».

Γι αυτό παθαίνουν όλοι κοκομπλόκο οι ξένοι στα πανηγύρια. Γιατί είναι τσίπηδες και βλέπουν τόοοοοοοοοσο τσάμπα αρνί στις σούβλες και παθαίνουν πολλαπλούς οργασμούς. Κρασί και αρνί τσάμπα. Αλλά κι εκεί σκατά. Λίγο τρώνε. ΡΕ ΕΙΝΑΙ ΤΣΑΜΠΑ. ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΠΟΤΟ. ΤΣΑΑΑΜΠΑΑΑ.

                                       ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΞΕΝΟΙ!!

Nik

Πρόβατα, Κατσίκες & λοιποί Μηρυκαστικά

Αυτή η σύνοψη δεν είναι διαθέσιμη. Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε την ανάρτηση.

Ντίαρ Κάγκουρας

Αγαπημένη κατηγορία ανθρώπου. Υπάρχει παντού. Στα μαγαζιά, στα μπαράκια, στα clubs, στο μανάβικο της γειτονιάς, δίπλα στη νουαζέτα, 

                                                     στο ποδόσφαιρο.

ΠΑΝΤΟΥ. Το θέμα είναι ότι αναλόγως τον χώρο στον οποίο πετυχαίνεις τον εκάστοτε Κάγκουρα έχεις και την ανάλογη έκπληξη με αυτά που λέει και κάνει. Παράδειγμα:

Κλασσικός Μέγας Μπαρόβιος: Σκάει μύτη με γυαλιά ηλίου. ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΔΥ. Είναι ακριβώς το ίδιο με το να παραγγέλνεις σουβλάκι χωρίς κρέας. Απλά δεν είναι σωστό. Μην το κάνεις. Κατευθείαν τσεκάρει γκομενάκια και στέκεται όρθιος με το ποτό στο χέρι έχοντας πάρει το πιο sexy και σπινθιροβόλο βλέμμα που θα μπορούσε. Το βλέμμα υπόσχεται και λέει έλα στον θείο ενώ το πόδι του έχει πάρει μία πολύ παράξενη κλίση και χτυπάει με ρυθμό και μίσος κάποιες φορές το πάτωμα, για να δείξει ότι έχει ρυθμό, μέχρι να γίνει λακούβα και να βγει νερό. Το μαλλί του τύπου είναι πολύ μεγάλη ιστορία αλλά δεν μπορώ να μην το σχολιάσω. Ειλικρινά νιώθω σχεδόν αναγκασμένος. Το ζελέ, ή καλύτερα Ο ΖΕΛΕΣ, έχει κάνει κρούστα και οι τρίχες έχουν γίνει μπουκετάκια και ΓΥΑΛΙΖΟΥΝ.

                 (ο τύπος δεν υπάρχει.ΙΔΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ..βέβαια πιο γυαλιστερό)

Δρομέας: ΓΑΜΩ ΤΑ ΧΑΛΑΣΜΕΝΑ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ. Δηλαδή ειλικρινά υπάρχει κάποιος μυστικός διαγωνισμός για το ποιος θα κάνει τον περισσότερο θόρυβο; ΟΚ να δώσουμε ένα γαμοβραβείο να σταματήσουν. Θέλω να κοιμηθώ γαμώ. Περνάει με το μηχανάκι και ακούω ΓΚΡΙ ΓΚΡΙ ΓΚΡΙ ΓΚΡΙ ΓΚΡΙ.Ή με το ‘’αμάξι’’ και ακούγεται ότι μουσική γουστάρει. Εντάξει ρε φίλε άκου δεν έχω πρόβλημα. Αλλά σου βάζω εγώ μέσα στο αυτί σου αυτά που ακούω εγώ; ΟΧΙ. Ανοιχτά παράθυρα και ένταση στο φούλ. Και το θέμα είναι ότι αυτές οι εικόνες περνάνε στις μικρότερες γενιές. Ο αδερφός μου έχει ήδη αρχίσει να μου λέει θα πάρω μηχανάκι ή θα αγοράσω ένα αυτοκίνητο και θα το φτιάξω όπως θέλω. Θα βάλω και δερμάτινα σαλόνια. ΔΕΡΜΑΤΙΝΑ ΣΑΛΟΝΙΑ. ΜΟΥ ΧΑΛΑΤΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Ο πωλητής/κράχτης: Πηγαίνεις την βολτούλα σου στο μοναστηράκι. Όλα καλά. Και εκεί που αμέριμνος κοιτάς βιτρίνες ξαφνικά χέρια απλώνονται πάνω σου και σε τραβάνε προς διαφορετικές κατευθήνσεις. Νιώθεις να σκίζεται το σώμα σου στην μέση. Πανικός. Μέχρι να συνηδιτοποιήσεις τι έχει γίνει είσαι μέσα στο μαγαζί με παπούτσια, φούτερ και βερμούδες στα χέρια. Και τότε το καταλαβαίνεις. ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ. ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ. Φύγε πριν να ναι πολύ αργά. Με το που ακούσεις την κλασσική ατάκα ‘’Ε φιλαράκι να σου πω κάτι;’’, ‘’Έλα φίλε πες μου. Παπουτσάκια; Βερμούδα; Τι θες;’’ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΘΕΛΩ; ΘΑ ΤΟ ΒΡΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ.ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΩ ΘΑ ΜΠΩ. Χτυπόντας ρυθμικά τα χέρια σε στυλ παλαμάκια σε υπνωτίζουν.Ορμάνε πάνω σου σαν τα...                                 

                                                                  ΣΚΥΛΙΑ

Ετυμολογία: Ο Κάγκουρας σαν λέξη προέρχεται από τις κόντρες του δρόμου. Επειδή υπήρχαν τύποι που ήταν πολύ losers και πιθήκια για να συμμετέχουν στις κόντρες στέκονταν όρθιοι μέσα στο κρύο για να έχουν να λένε ότι ‘’Πάω σε κόντρες’’. Αναρωτιέμαι δεν υπάρχει κανένας πούστης άνθρωπος να πάει κοντά τους και να τους φωνάξει τόσο δυνατά ώστε να βγει το τύμπανο απ το άλλο αυτι ‘’ΟΧΙ’’; Έτσι λοιπόν όπως στέκονταν όρθιοι με τα χέρια στις τσέπες και χοροπηδώντας για να μην κρυώνουν έκαναν όπως τα καγκουρό. Μόνο που ακόμα και 

                                                    

                                                               ΑΥΤΟ

 είναι πιο cool απ τον κάγκουρα.

    

Nik

Οι γίγαντες της Καταλονίας

Αν ρωτήσεις μια παρέα ποια είναι η κορυφαία ομάδα του κόσμου,  τουλάχιστον οι μισοί θα σου πουν την ίδια ομάδα : Μπαρτσελόνα.  Και όχι άδικα. Διαθέτει μερικούς από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου όπως ο Μέσι, ο Βίγια, ο Ινιέστα, αποτελεί τον βασικό κορμό της Παγκόσμιας πρωταθλήτριας Ισπανίας, και είναι εξοπλισμένη με μια από τις καλύτερες ακαδημίες ποδοσφαίρου στον κόσμο, την περίφημη Λα Μάσια. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε αγώνα οι 7 από τους 11 βασικούς της παίχτες να προέρχονται από τις ακαδημίες. Με το ποδόσφαιρο που παίζει μοιάζει να μην έχει αντίπαλο, καθώς κυριαρχεί εντός συνόρων, ενώ έχει και 2 κατακτήσεις του Τσαμπιονς Λιγκ τα τελευταία 3 χρόνια. Μαζί με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι οι ομάδες με το μεγαλύτερο fan base σε όλο τον κόσμο. Οπότε γιατί να μην την υποστηρίξεις και εσύ, σωστά?           

 

               ΛΑΘΟΣ ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ!

Ναι ρε έχω σιχαθεί την Μπάρτσα και το όμορφο, τέλειο ποδόσφαιρο της! Αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου? Να κάθεσαι να δεις έναν αγώνα και να ξέρεις από την αρχή ποια ομάδα θα νικήσει? Γιατί να κάτσεις να δεις όλον τον αγώνα όταν η Μπαρτσελονα θα έχει ρίξει 2 και 3 γκολ από το ημίχρονο? Προτείνω του χρόνου το Τσαμπιονς Λιγκ να μετονομαστεί σε «Η Μπαρτσα και οι άλλες». Εξάλλου με την εύνοια διαιτησίας που απολαμβάνει, και να μπορείς να την νικήσεις δεν θα σε αφήσουν! ΨΟΦΑ ΓΚΟΥΑΡΔΙΟΛΑ! Εγώ θέλω να βλέπω τελικούς τύπου Μπαγερν - Μάντσεστερ 1-2 με ανατροπή στα χασομέρια. Θέλω να βλέπω Μιλαν - Λίβερπουλ 3-3 με ανατροπή από 0-3 και πέναλτι,  όχι Μπαρτσελονα – Μάντσεστερ 2-0, 3-1 κτλ. «Μα καλά, θέλεις να βλέπεις κατενάτσιο για 90 λεπτά και γκολ από στημένη φάση? Αυτές οι τακτικές είναι που καταστρέφουν το ποδόσφαιρο!» θα μου πει ο εμπειρογνώμων φίλαθλος του καναπέ, που δεν έχει πατήσει γήπεδο, αλλά έχει τεράστια ποδοσφαιρική μόρφωση από τα μαθήματα με Γεωργίου και Αλέφαντο. Έχεις δίκιο φίλε μου, καλά τα λες. Οπότε να υποθέσω ότι δεν ευχαριστήθηκες καθόλου τους παρακάτω αγώνες.

 

Και αν υπάρχει κάτι που να με εκνευρίζει περισσότερο από την Μπαρτσελονα αυτό είναι οι οπαδοί της. Ειδικά στην Ελλάδα που το έχουμε σαν χούι να πηγαίνουμε με τον ισχυρό, σε οποιοδήποτε θέμα, γίνονται όλο και περισσότεροι. Και όλοι, λένε τις ίδιες ακριβώς ατάκες, για το τέλειο, απίθανο, τιτανοτεραστιο ποδόσφαιρο της, την μπάλα από άλλον πλανήτη, το ποδόσφαιρο playstation…. Ναι ρε μπουμπούνα, στην πραγματικότητα ο Μέσι  είναι από τον πλανήτη Ι-87 του γαλαξία της Ανδρομέδας. Για αυτό δεν παίζει καλά με την εθνική Αργεντινής, γιατί νιώθει σαν να προδίδει την πατρίδα του. Και κάτι άλλο, ξέρεις γιατί λένε το ποδόσφαιρο playstation έτσι? Γιατί ανήκει στο playstation! Αν ήθελα να το δω, θα έπαιζα Pro (με η χωρίς μπάφους), εκεί όπου μπορώ με την Αναγέννηση Καρδίτσας να πάρω Τσαμπιονς Λιγκ.

 

Παρ’το  απόφαση σύγχρονε ιππότη του ποδοσφαίρου, είσαι Έλληνας και αυτή είναι η μπάλα που ξέρεις: γερή άμυνα, και μπροστά ανταρτοπόλεμος. Με αυτή τη συνταγή ήρθε το Ευρωπαϊκό, καθώς και όλες οι επιτυχίες των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη. Οπότε σταμάτα τις προσευχές και τις τελετές στιλ Illuminati στους «θεούς» της μπάλας και βρες άλλον τρόπο να φανείς Σωτηρακοπουλος στις παρέες σου.

Μr. Gat

Φραπές για λίγους

           Ξεκινάω κατευθείαν με εικόνα και αυτό γιατί ο φραπές είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη του ανθρώπου μετά την φωτιά. Και το εννοώ ειλικρινά. Πραγματικά έχει σκεφτεί κανείς πόσο άδεια θα ήταν η ζωή μας χωρίς τον ΦΡΑΠΕ; Σηκώνεσαι το πρωί να πας στην δουλειά. Θα φτιάξεις ένα φραπεδάκι να ανοίξει το μάτι σου για να μπορείς να λειτουργήσεις. Δεν δουλεύεις; Ακόμα καλύτερα. Σηκώνεσαι το μεσημέρι. Θα φτιάξεις ένα φραπεδάκι να ανοίξει το μάτι σου και το έντερό σου.

            Κανονίζεις να πας για καφέ με την παρέα. Παραγγέλνουν όλοι μοκατσίνο,μοκαφτίνο ,μπισκοτίνο, παπαρίνο και όλα τα σχετικά σε –ίνο, κάναν χυμό…GAY.. Δηλαδή αλήθεια τώρα;; Έρχεται η κοπελιά με τον δίσκο και παθαίνει ένα σοκ ο κάθε μη γνώστης της κατάστασης. Εμφανίζονται κάτι θεόρατα ποτήρια με στρώσεις. Κάτω κάτω δείγμα καφέ, πιο πάνω κρέμα σοκολάτα, ακόμα πιο πάνω τριμμένα παγάκια, ένα πηχτό πράγμα που σε πείθουν ότι είναι γάλα και φυσικά σαντυγί. ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΠΙΝΕΙΣ ΚΑΦΕ;; Δεν πίνεις καφέ φίλε και φίλη. Πίνεις πολτοποιημένη πάστα. Ο καφές υποτίθεται ότι μπορεί να ρουφηχτεί από ένα καλαμάκι. Ένα νορμάλ οποιουδήποτε χρώματος. Αυτό το παστίτσιο που πίνεις μπορείς να το ρουφήξεις μόνο με μπουρί σόμπας.

            Ατάκα: ‘’δεν μπορώ να πιω καφέ! Με χτυπάει στα νεύρα. Γι αυτό πίνω φτυσίματα και χέσιμο ζαχαροπλάστη. Είναι κουλ.’’ Ο καφές πίνεται χωρίς κανέλα φίλε μου. ΧΩΡΙΣ. Κανέλα βάζεις στο ρυζόγαλο ή στην μυλόπιτα. Στον καφέ βάζεις κυρίως ΚΑΦΕ. Σε σόκαρα; Αλήθεια είναι. Και δώσε προσοχή. Αυτός ο κόκκος καφέ που με τσιμπιδάκι για παρανυχίδες έβαλε με τόσο ευλάβια ο φίλος ζαχαροπλάστης μέσα στο ποτήρι σου δεν πιάνεται για καφές. Το πολύ πολύ να πιαστεί για κόκκο καφέ που έβαλε ο φίλος ζαχαροπλάστης μέσα στο ποτήρι σου χρησιμοποιόντας ένα τσιμπιδάκι για παρανυχίδες.

            Επομένως για να μην μακρυγορούμε ο μόνος καφές που με διαφορά είναι αντρικός καφές και μπορείς άφοβα να πίνεις είναι ο ΦΡΑΠΕΣ. Holy-frape. Με έναν φραπέ στο χέρι δεν δείχνεις μόνο αλλά και είσαι κουλ. Φυσικά υπάρχουν και εδώ παγίδες. Μην διαννοηθείς φίλε μου να πάρεις φραπέ μέτριο, χωρίς γάλα ή σκέτο. Ειδικά σκέτο. Είπαμε είσαι άντρας αλλά άντρας είσαι όχι ο action man. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να παραγγείλεις ένα φραπόγαλο. Φραπέ γλυκό με γάλα όπως λεγόταν στα χρόνια που ο ΛΕΠΑ ξεκινούσε την καριέρα του αλλά και πιο πριν αλλά και πιο μετά! Έχει χτυπηθεί αρκετά ώστε να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τα υλικά, ΔΕΝ καταλαβαίνεις ΚΑΘΟΛΟΥ την ζάχαρη (καταραμένη αλυσίδα μαγαζιού που αρχίζει από ever και τελειώνει σε est ονόματα δεν λέμε) και μπορείς άνετα να το πιεις με καλαμάκι κανονικού μήκους ύψους και πλάτους. Το μυστικό για ένα κανονικό και πετυχημένο φραπέ είναι να σου αφήνει μία αίσθηση αδρεναλίνης στο στόμα, να σου θυμίζει γαλακτομπούρεκο τόσο ώστε να μην αηδιάζεις αλλά να σου εκπληρώνει την επιθυμία για γλυκό και φυσικά να σε κάνει να τρέμεις να χεις υπερένταση να ιδρώνεις να σου ρχεται πορλιόγκο και να νιώθεις ότι σιγά αλλά σταθερά σου τρυπάνε το στομάχι καλικάντζαροι. ΟΟΟ τι στιγμή ηδονής η στιγμή που ο φραπές βγαίνει στην μορφή ούρων. Τυχερός όποιος τα κρατήσει και τα αμολήσει σπίτι του αλλιώς...

Και φυσικά όταν έχει μείνει λιγότερο από ένα δάχτυλο καφές στο ποτήρι, το καλαμάκι κολλάει πανεύκολα πάνω στο γυαλί αγωνίζεσαι να το ξεκολλήσεις και το μίγμα έχει σταθεροποιηθεί.

Αχχχ. Φραπές. Μαγκιά. Ανδρίλα. Ο μόνος καφές μετά τον φραπέ που μπορώ να αντιμετωπίσω αντρικά είναι ο ελληνικός. Σωστός καφές. Αλλά προτιμούμε φραπέ. Βάζω στοίχημα ότι αν στον justin bieber δίνανε φραπέ όταν ήταν μικρός αντί για φρουτόκρεμα ‘’μιλούπα’’ θα ήταν πολύ αλλιώς τα πράγματα. Οπότε σκέψου μικρέ ανόητε τυροβρωμίκουλε που θα λεγε κι ο μέγας μιθριδά. Αξίζει να ζεις μια ζωή ισάξια αυτής του bieber; Ή απλά να πιεις φραπέ.. νομίζω φραπές is a good choice..

            Extra Bonus για όποιον προσθέτει νερό όταν του τελειώνει ο φραπές….

Νik

ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΞΥΛΟ…

Λοιπόν επειδή βαριέμαι να γράφω προλόγους θα μπω κατευθείαν στο θέμα…ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΛΗΔΕΣ ΕΙΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΟΥΤΣΟ (να δωθεί  έμφαση παρακαλώ στο «ΜΠ») .Είστε οι χειρότεροι με διαφορά , αυτοί που θα διάλεγα να πετάξω από το φανταστικό μου αερόστατο αν  ήθελα να  απαλλαγεί από το περιττό βάρος για να πάει πιο ψηλά, αυτοί που …Τέλος πάντων καταλάβατε τι είστε ,δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.Γιατί τα λέω αυτά??Γιατί ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.Αυτά αρμόζουν σε ένα άνθρωπο..εε συγνώμη ,σε ένα πράγμα το οποίο θεώρει πως το να κοπανάει/κοπανιέται με άλλους,μόνο και μόνο επειδή υποστηρίζουν κάποια άλλη ομάδα, είναι σωστό.ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ.Αν θες παίξε κλωτσοπατινάδες,μπουνιές,κουτούλιες,τυφλόμυγα η οτιδήποτε ,με κάποιο άλλο πράγμα που σκέφτεται όπως εσύ ,μαζί σου, το πολύ-πολύ από τα πολλά χτυπήματα στο κεφάλι να σοβαρευτείτε. Αλλά μην οργανώνεις μίνι σταυροφορίες μαζί με άλλους γκασμάδες φίλους σου κάθε φορά που βλέπεις κάποιον  με διακριτικά αντίπαλης ομάδας, για του την πέσετε ,να του πάρετε την φανέλα το κασκόλ και το σώβρακο και μετά να χαίρεστε μόνοι σας για το ποιός εχει μαζέψει πιο πολλά .Ειναί πιο χαζό και από αυτό!                                                                                                                     . Τουλάχιστον αυτό μου προκαλεί γέλιο.Εσύ αντίθετα μου προκαλείς διάρροια.Επίσης τι μαλακία  και αυτή που σπας το γήπεδο?Θα έσπαγες ποτέ τις καρέκλεςστο σπίτι σου?(ελπίζω η απάντηση να είναι «όχι» ή «δεν έχω καρέκλες σπίτι μου» ειδάλλως είσαι πιο χάζος και απ’τις πέτρες).Έχοντας θεωρήσει λοιπόν ως απάντηση το «όχι» αναρωτιέμαι : Γιατί να σπάσεις τα καθίσματα στο γήπεδο ρε πίθηκε? Ίσα-ίσα αν δεν τα έσπαγες η «προεδάρα» σου θα είχε περισσότερα φράγκα για να πάρει κιάλλους  «παιχταράδες» στην δύση της καριέρας τους.Μάλλον τα σπας γιατί το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι και  θες να είσαι και συ ένας «γαμάω και δέρνω» του γηπέδου. Έχεις χίλια δυο σοβαρότερα προβλήματα να αντιμετωπίσεις και συ ασχολείσαι με τον ολύμπιακο, τον παναθηναϊκό, την ομάδα πύραυλος και δεν ξέρω γω τι άλλο. Μπραβο!

 

ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

           

Θυμάμαι πολύ καθαρά τις μέρες στο δημοτικό. Early γυμνάσιο. Εκεί που τα παιδιά είναι από φυσικού τους κακά. Αγνή και ξάστερη κακία ρέει στο αίμα των μικρών αυτών παιδιών. Μια προσπάθεια απαρίθμησης κάποιων που αν και μικρό παιδί μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον θα γίνει παρακάτω.

1.      Μα τι γλυκό παιδάκι;;;

ΟΧΙ. Δεν είναι γλυκό. Γιατί μπορεί την ώρα που η ανυποψίαστη μητέρα πίνει τον καφέ της  με τις υπόλοιπες μανάδες που γνώρισε στο σχολείο ‘’του μικρού’’, ο μικρός να βάζει βόλους από χώμα και κουράδες σκύλου στα ρουθούνια των μικρότερων παιδίων, να τραβάει το φουστάνι της κοπέλας για να δει από κάτω(χωρίς όμως να ξέρει τι είναι από κάτω –άλλο θέμα όμως αυτό) και να κυνηγάει περιστέρια για να τους πατήσει το κεφάλι και να αρχίσει να γελάει όταν το κάνει. Φυσικά πριν κάνει όοοολα αυτά έχει πείσει τους πάντες ότι είναι αγγελούδι και έχει υποσχεθεί πως αυτή τη φορά ΔΕΝ θα χτυπήσει κανένα παιδί στο μάτι και ΔΕΝ θα δαγκώσει το αυτί κανενός και ΔΕΝ θα τρίψει σκατά στην μούρη των κατά τ’ άλλα φίλων του.

2.      Ξύλο στα μαγειρία

Το γλυκό παιδάκι σου φεύγει για το σχολείο. Σαν καλός γονιός του δίνεις ένα δύευρω και το φιλάς στο κούτελο σταυρώνοντας το στν πόρτα, αν είσαι η μάνα, ή απλά το χαιρετάς και κλείνεις την πόρτα, αν είσαι ο πατέρας(θα επιστρέψει κυρα μάνα δεν πάει φαντάρος ούτε στον πόλεμο είναι 8!!). Χτυπάει λοιπόν κουδούνι για το πρώτο διάλειμμα. Και στο κυλικείο μαζεύεται όλο το σχολείο για να φάει. ΠΩΣ ΚΑΝΕΤΕ ΕΤΣΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΟΥ;;ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΞΑΝΑΦΑΕΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ;;ΣΤΕΡΗΜΕΝΑ ΕΙΣΤΕ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑΙΖΟΥΝ;; Προσπερνώ και συνεχίζω. Θα δει λοιπόν ο κανακάρης και η πριγκιπέσσα σου τον/την κολλητή της ο οποίος έχει τρέξει με το που ακουστεί το κουδούνι και έχει χωθεί κυριολεκτικά μέσα στον όχλο και θα φωνάξει το ανεπανάληπτο: «σε βάζω πίσω μου». ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΣ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ. Οι άλλοι δηλαδή που δεν έχουν φίλους να λιμοκτωνήσουν;; Ειλικρινά αυτό δεν είναι ωραίο. Παιδάκια μην το κάνετε αυτό γιατί ο θείος Nik θα σας πνίξει με τον λουκουμά!!

3.      Δεν φταίνε αυτά τα κακόμοιρα

Τα παιδιά όσο παράξενο κι αν ακούγεται, αναγκάζονται να είναι κακά και μοχθηρά. Απ την στιγμή που το παιδί πατάει το πόδι του, δεν θα πω στον παιδικό σταθμό, στο δημοτικό έρχεται αντιμέτωπο με την μαφία. Το bullying πάει κι έρχεται και σε κάθε γωνιά του σχολείου καραδοκεί ένα εκτάκι για να πιάσει τον μικρότερο απ τα πόδια να τον αναποδογυρίσει και να τον ταρακουνήσει μέχρι όλα του τα ψιλά να πέσουν κάτω. 

 Το θύμα θα ναι τυχερό αν ο bullyς είναι στις καλές του και δεν τον κρεμάσει από κάποιο δέντρο ή ντουλαπάκι (κάτι που έβλεπα στις ταινείες και πάντα ήθελα να μου το κάνουν……WRONG!!).

Έτσι λοιπόν το παιδί δεν μπορεί να πηγαίνει ατάραχο και να παραμένει ήρεμο. Σκέφτεται πιο λογικά κι από έναν ενήλικα. Αν δείχνω άγριος τόσα λιγότερα παντελόνια θα ξεχυλώσουν. Κι έτσι όσο μπουχέσας και ελληνικά μπούλης είναι θα αναγκαστεί να φάει πρόκες και να χτυπήσει ψεύτικα tattoos από γλειφιτζούρια με δράκους.

                                                   Aaarrrrrr

4.      Πολύ συνιθυσμένο αλλά δεν μπορώ να μην το πω

Τα μούλικα όλα μέχρι τα τρία τους έχουν τερματίσει όλα τα God of War, Call of Duty, Counter Strike, Metal Gear Solid και τo Sonic το οποίο δεν ξέρω πως στον πούτσο το κάνει αλλά δεν υπάρχει ένα μοναδικό άτομο ανά τον κόσμο που να μην το έχει γαμοπαίξει. Anyway το θέμα είναι ότι αν η πρώτη έκφραση κάθε μωρού είναι: DIE MOTHAFACKA DIIIIEE είναι λογικό να επιχειρήσει στην μετέπειτα ζωή του να το κάνει και τρόπο ζωής

Nik

Ο Φόβος ο Δυνάστης ο καραμπουζουκλής

Όπως κάθε αξιοπρεπής blogger,έτσι και γω φανταζόμουν το πρώτο μου άρθρο ως μία καλή δόση βαρβατίλας και οργής σε οτιδήποτε τολμόυσε να μου στραβώσει την ημέρα...

Είχα μάλιστα εξοπλίστει πλήρως,μίσος κοκκινιστό για κύριο πιάτο,συνοδευόμενο από μπινελίκια τηγανητά,σοταρισμένα τόσο ωστέ να ροδίσει η μιζέρια.Και βέβαια το επιδόρπιο,όπως όλα τα επιδόρπια που κάνεις δεν επιθυμεί να τα φάει αλλά τα χώραει στον ουρανίσκο του όπως όπως από τυπική ευγένια,έτσι και το δίκο μου ήταν μια μεγάλη μαύρη πάστα υποκείμενικης άποψης με κομμάτια ματαιότητας και απαισιοδοξίας.

Το φαγητό ήταν έτοιμο...

Έτοιμο για ψυχρολουσία στην ανθρώπινη ψυχή,για την κατάντια της,τον ξεπεσμό της στις φτήνες απολαύσεις και την προδοσία στα όνειρα της υπογεγραμμένη πάνω σε κολλαριστά χαρτονομίσματα.

Και έκει που ακόνιζα τα μαχαιροπίρουνα,το μάτι μου στάθηκε σε ένα μικρό ξεχασμένο βιβλίο που είχα ξεκίνησει κάποτε με ενθουσιασμό κι όπως πολλά πάθη έσβησε στις πρώτες κιόλας σελίδες του.

Περιέργως μαγνητιστικά...

Το πλησίασα,περιεργάστηκα το εξώφυλλο του και με τις παρυφές των δαχτύλων μου άγγιξα τα ανάγλυφα γράμματα του.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Κάθε Τρίτη με τον Μόρρυ

Σύντομα,αφέθηκα ξάνα στις προτάσεις του,όμως αυτήν την φορά με την αχόρταγη περιέργια ενός παιδιού που θέλει να μάθει τα πάντα,ήθελα και γω να βρω κάποιο μυστικό της ζωής που κάποιος κακόβουλος πετυχήμενος επιχειρηματίας το ‘χε κρύψει από ‘μένα.

Αντι για αυτό βρήκα μια όμορφη ιστορία βγαλμένη απ’τα σπλάχνα των ανθρώπινων αρετών,σαν εκείνες τις βιβλικές παραβολές που μας δίδασκαν οι ρασοφορεμένοι στα κατηχητικά όταν είμασταν ακόμη νιάνιαρα.

Μα δεν ήταν αυτό που με κατέπληξε.Με κατέπληξε το γεγονός ότι η ιστορία ήταν αληθινή,φρέσκια ξεφουρνισμένη απ’την εποχή μας.

Ένας Δάσκαλος και ένας μαθητής,ψάχνουν έναν ταξιδιωτικό οδήγο της ζωής και τελικά ίσως και να τον βρίσκουν!

Απλό,ειλικρινές,σκιαγραφεί την ζωή,τον πόνο που προκαλεί,την ικανοποίηση που μπορεί να προσφέρει και τις παγίδες που συνεχώς στήνει...

Μια από αυτές τις παγίδες την γνώριζα πολύ καλά,την είχα αντιμετωπίσει πολλές φορές στο παρελθόν,πότε με γράπωνε και εγκλώβιζε την ψυχή μου,πότε την απέφευγα με ρωμαλέους γδούπους για να μαι για λίγες στιγμές μονάχα ελεύθερος μέχρι την επόμενη συνάντηση μας.

Ο Φόβος...Ο Φόβος του Άγνωστου...Ο Φόβος της Φτώχειας...Ο Φόβος της Αδυναμίας...Ο Φόβος της Οδυνής...Ο Φόβος της Φιληδονίας.......

Μυριάδες Φόβοι,έτοιμοι να κατασπαράξουν την ζωή σου,να σε πείσουν να κάνεις τις επιλογές που δεν αποδέχεσαι,τις εμπειρίες που δεν θα αναπολείς,τον ντέρτη που αληθινά δεν τον ποθείς...

...Εν τέλει,μια ζωή με Φόβο είναι μια ζωή απαίσια;

Λάθος!Λάθος που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύωντας πως με το να αρνούνται κάθε τους συναίσθημα γίνονται ισχυρότεροι όταν στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνουν είναι να το καταχωνιάζουν ώσπου είτε να φουντώσει και να τους καταπιεί είτε να μείνει για πάντα ανεκπλήρωτο,και να τους πνίγει.

Διότι αντί να μιμηθείς πως δεν φοβάσαι πρέπει να φοβηθείς.Να γνωρίσεις τους φόβους σου.Να τους μάθεις.Γιατί αν τους μάθεις θα πάψεις να τους φοβάσαι.Και αν πάψεις να τους φοβάσαι θα πάψουν να σε ελέγχουν.Και θα τους νικήσεις.Θα ζεις με τους δικούς σου κανόνες και όχι με των φοβίων σου. Γιατί τι είναι ο Φόβος αν όχι ένα ακόμη συναίσθημα που πρέπει να νιώσεις!

Την επόμενη φορά λοιπόν που θες να κλάψεις,κλάψε μέχρι να στερέψεις.Δεν θα φοβηθείς ποτέ ξανά τα δάκρυα σου.

Οταν θες να ακολουθήσεις το μονοπάτι του ονείρου σου,περπάτησε το.Δεν θα χρειαστεί να περιπλανηθείς ποτέ ξανά για να ζήσεις την ζωή σου.

Όταν θες τον Έρωτα,παρασύρσου στις κυματομορφές του.Και θα χεις μια θάλασσα από αναμνήσεις να νολσταγήσεις.

Το βιβλίο έγραφε κάτι σωστό¨Αν δεν σαρέσει ο πολιτισμός τους μην τον ενστερνίζεσαι.Φτιάξε τον δικό σου!’¨

Μην ακούς τους άλλους.Οι άλλοι φοβούνται να φοβηθούν. Βολεύονται στις λάσπες χτίζουν έκει φρούρια-το λένε πολιτισμό-για να μην τους θαμπώνει η παρουσία σου κι ύστερα ανεβαίνουν στα κάστρα τους και σου πετάνε βέλη μήπως λαβώσουν τα φτερά σου.

Έσυ όμως πέτα.Πέτα πάνω από τα λασπόλουτρα τους και νιώσε την θαλπώρη της ηλιαχτίδας να αναγαλιάζει την ψυχή σου,να ζεσταίνει το κορμί σου.Αυτό είναι το συναίσθημα της Ζωής.

ΖΗΣΕ ΛΟΙΠΟΝ!

                                                                                                   Το  Μεγάλο Παιδί

Κορίτσια Παρανοείτε

            Η μέρα μου ξεκινάει γλυκά. Είμαι στην θεσσαλονίκη, την , για μένα, ομορφότερη πόλη στην Ελλάδα ξυπνάω ,τρώω την μπουγατσούλα μου πινω την φραπεδούμπα μου και είμαι άνετος γενικά. Μέχρι να βγω απ το σπίτι..

            Εκεί αρχίζουν όλα… οι θεσσαλoνικιές απλά θεές… καλοφτιαχμένες στις 10 το πρωί με την βλεφαρίδα να σου χαϊδεύει το πηγούνι απ τα δέκα μέτρα απόσταση το νύχι βαμμένο και λουστραρισμένο σαν μπάλα του μπόουλινγκ που μόλις αγοράστηκε, και γενικά πολύ μα πολύ περιποίηση… το θέμα όμως δεν είναι οι καρντάσες.. το θέμα εμπνέεται απ αυτές αλλα αφορά ένα μεγάλο σχετικά γυναικίο πλυθησμό…

            Γιατί εκεί που είσαι αμέριμνος και προσπαθείς να χωνέψεις αυτά που έφαγες το βράδυ και ναι ρε παιδί μου το παραδέχομαι θες να ανοίξει το μάτι σου τσεκάροντας γυναίκες τις οποίες ποτέ δεν θα πλησιάσεις και όταν περάσουν δίπλα σου θα ρουφήξεις όσο περισσότερο μπορείς για να την παίξεις αργότερα με την μυρωδιά της, εκεί λοιπόν που έχεις πειστεί ότι κανείς και τίποτα δεν μπορεί να είναι ομορφότερο απ τις γυναίκες σκάει μύτη αυτή…

                                                                        AYTH!!!!

που νομίζει πως αυτό 

 

είναι sexy...

ε λοιπόν ήρθε η ώρα να μάθεις κάτι μικρή παρτολίτσα που μπορεί και να σου αλλάξει την ζωή.. το ότι μπορεί ΟΛΟΣ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΔΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΟ SEETHROUGH ΒΡΑΚΙ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ SΕΧΥ!!θα λεγα πως έχει το άκριβως αντίθετο αποτέλεσμα. Αν θέλω να δω τσόντα ξέρω, και μιλάω ειλικρινά, πάαααααρα πολλά sites. Και στην τέλικη να σου πω και κάτι;; στην τελική ΑΝ ήθελα θα στην έπεφτα.θα σε πλησίαζα.θα σου μίλαγα.θα σου έγλειφα τον σβέρκο πέρνοντας το ρίσκο να σου φανεί kinky και να στριμωχτούμε στις τουαλέτες ή να με γιουχάρει όλο το μαγαζί. (βασικά αν το κανα αυτό θα με γιουχάριζε όλο το μαγαζί αλλά αν σ άρεσε θα πήδαγα οπότε χέστηκα) 

Και δεν το λέω μόνο από αισθητική μεριά. Είναι και ανθυγειηνό. Γιατί φαντάσου εκεί που περπατάει με το string φορεμένο ζώνη να πιαστεί σε ένα κλαρί δέντρου. Της πουτάνας απλά! Θα υποστεί τέτοιο ανελέητο wedgie που ο στρίγκος θα καλύψει το κεφάλι θα περάσει τα βυζιά και θα της γαργαλήσει κοροιδευτικά της πατούσες. Δηλαδή σοβαρά. Θα μπορούσε ο κώλος και το αιδοίο σου να αντέξουν κάτι τέτοιο;;

                                                                    Δεν νομίζω!!!

            Απλά ξανασκέψου με ότι έχει αφήσει το ντεκαπάζ στο κεφάλι σου πριν ξαναξεβρακωθείς για να βγεις. Σκέψου τον εαυτό σου με ρούχα. Εεεε;;;

Nik