Ωδή στον Toche

Α κοίτα να δεις έβγαλαν νέο άρθρο? ΟΧΙ! Ξέρω ότι ξεφεύγω από το σύνηθες στυλ του μπλογκ, αλλά το παρών δεν αποτελεί άρθρο, αλλά μια ωδή, ένα ευχαριστώ στον άνθρωπο που γέμισε χαρά τις Κυριακές μας και έδωσε πνοή σε ένα κατά τ’ αλλά δύσμοιρο πρωτάθλημα, μες στην μιζέρια και την καχυποψία. Ναι αναφέρομαι σε σένα, Jose Verdu Nicolas ή πιο γνωστός σε εχθρούς και φίλους ως Toche. Χωρίς περεταίρω καθυστέρηση λοιπόν, σας παρουσιάζω τον άνθρωπο και ποδοσφαιριστή  Toche:

Το άστρo σου σαν έλαμψε, μια νύχτα στην Μαδρίτη
Για σένα ήρθαν σκαουτερ, απ' όλον τον πλανήτη
Μα 'συ σε κάθε πρόταση, κλειστά είχες τ’ αυτιά σου
Και μόνο την Ατλέτικο, είχες μες στην καρδιά σου

Μα αυτοί ποτέ δεν σ' είδανε, σαν ένα απ' τα παιδιά τους
Σε διώξανε και τώρα εκεί, τραβάνε τα μαλλιά τους
Γιατί όταν φορμαρίστηκες, κάπου στην Καρταχένα
Ξεκίνησες να τα κόλλας, παστέλια ένα-ενα

Και όταν εκεί βαρέθηκες, και σε 'πιασε ανία
Για Ελλάδα κατηφόρισες, και για την Παιανία
Το ήξερες απ' την αρχή, πως θα 'βρισκες μουρμούρα
Και πάντα ήσουν έτοιμος, για καθετί καζούρα

Και εγώ το παραδέχομαι, δεν σου χα εμπιστοσύνη
Ομολογώ το λάθος μου, και παίρνω την ευθύνη
Πολλές φορές σε έκραξα, μα ξέχνα ότι σου 'πα
Γιατί με σένα center for, τον Μάη βλέπω κούπα

Μ' αυτό λοιπόν το ποίημα, θέλω να επανορθώσω
Να ξανάπαω γήπεδο, και να σε καμαρώσω
Εύχομαι απ' τον ΠΑΟ μας, να μην φύγεις ποτέ
Να σαι για πάντα οδηγός, μόνο εσύ Τοτσε

 

(Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις μελοποίησης), Mr. Gat ή αλλιώς Toche-ρεις μ'αρεσεις