To Bang Or Not To Bang?

Όσοι μπερδευτήκατε από τον τίτλο και νομίσατε ότι το άρθρο θα βαθμολογούσε γκόμενες, είναι η ευκαιρία σας να φύγετε. Οι υπόλοιποι κοπιάστε γιατί για πρώτη φορά στο ΨΟΦΑ ΣΚΡΟΦΑ θα ασχοληθούμε με κάτι ολίγον σοβαρό. Και λέω για πρώτη φορά γιατί οι ασυναρτησίες του Μεγάλου Παιδιού, Μίζερου, Θύματος δεν πιάνονται. Όχι, αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε (κάπως αργοπορημένα είναι η αλήθεια) με την δολοφονία 20 παιδιών και 6 ενηλίκων στο δημοτικό σχολειό του Connecticut. Σίγουρα θα έχετε ακούσει μέχρι τώρα το τι έγινε, και αν όχι, που ζείτε? Πάμε λοιπόν να πούμε 2 λόγια.

Δυστυχώς τέτοια μακελειά δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο στην Αμερική. Και ο καθένας έχει το δικό του αποδιοπομπαίο τράγο να κατηγορήσει. Πολλοί ρίχνουν το φταίξιμο στις βίαιες ταινίες και video games. BALLS! Μήπως εμείς εδώ δεν βλέπουμε τις ίδιες ταινίες? Δεν παίζουμε τα ίδια παιχνίδια? Έχετε δει κανέναν στην Ελλάδα να παίρνει το όπλο του και να ξεκληρίζει σχολεία? Μερικοί ακόμα έχουν το θράσος να κατηγορούν  τους δημιουργούς αυτών των παιχνιδιών!

 

ΟΚ, καταρχάς υπάρχουν κάποια παιχνίδια που θα ήταν καλό να μην πέσουν στα χέρια παιδιών. Και αυτοί που τα φτιάχνουν το ξέρουν αυτό. ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ ΗΛΙΘΙΕ ΓΟΝΕΑ!!

                                      

  

Βλέπεις το Μ στην κάτω αριστερά γωνία? Σημαίνει Mature. Ώριμος. Δηλαδή για ενήλικες 18+ πάνω!! Αν το αγοράζεις στο καμάρι σου δεν φταίει η εταιρία! Αν το παιδί σου κατεβάζει ταινίες με βία, δεν φταίει η εταιρία που τις παράγει. Σε αυτή την περίπτωση μάλιστα, αν εσένα δεν σ’ αρέσει μια, στην εταιρία που χάνει τα κέρδη της δεν αρέσει δέκα. Και θα μου πείτε, μα τα όταν λες σε ένα παιδί να μην κάνει κάτι, αυτόματα γίνεται ο σκοπός της ζωής του. Ε και? ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ! Είναι ευθύνη του γονέα να φροντίσει για το τι ερεθίσματα θα παίρνει και να του μαθαίνει τι είναι σωστό και τι όχι, τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο. Άσε που αυτοί που κάνουν τις επιθέσεις δεν είναι παιδιά. 20 χρονών ήταν αυτός τις προάλλες και γενικά πάνω κάτω σε αυτές τις ηλικίες ανήκουν οι «πιστολέρο». Αν είσαι 20 χρονών και δεν βλέπεις τίποτα λάθος με το να σκοτώνεις αβέρτα όποιον σου καπνίσει, τότε δεν φταίνε ούτε τα παιχνίδια ούτε οι ταινίες. 

Πραγματικά μου φαίνεται ότι κάθε γενιά που περνά βγαίνει και πιο ηλίθια. Βλέπεις καρτούν με το κογιότ να ανεβαίνει πάνω σε ένα πύραυλο και να τον ανάβει ή διαφημίσεις τις Sprite με παρκούρ, και σου βγάζει από κάτω “Don’t try this at home”. Πω πω πάλι καλά που μου το είπαν, έτοιμος ήμουν να ανεβώ στην ταράτσα και να το παίξω Spiderman. 

 

Σήμερα επικρατεί μια τάση να υπέρ-νταντευουμε τα παιδιά. Δεν υπάρχουν πια ηλίθιοι μαθητές, τώρα έχουμε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Δεν υπάρχουν πια παιδιά που κάνουν φασαρία, τώρα έχουμε παιδιά με σύνδρομο έλλειψης προσοχής. Δεν έχουμε πια χαμένους και νικητές, ΟΛΟΙ παίρνουν βραβείο συμμετοχής. Τα σχολεία όλο και χαμηλώνουν τον πήχη για να αποφοιτήσουν τα παιδιά και να είναι χαρούμενοι οι γονείς, και φυσικά για να ανεβάσουν τα δικά τους νούμερα. Και μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά χωρίς να ξέρουν ότι είναι ηλίθια και πιάνουν μια δουλειά έξω από τα νερά τους, τους απολύουν γιατί δεν ξέρουν να μετρούν πάνω από το 20, και αναρωτιούνται «Μα τι έκανα λάθος?»

Οπότε για να επανέλθουμε στο θέμα μας, όχι, δεν φταίνε οι βίαιες ταινίες, παιχνίδια, βιβλία και ραδιοφωνικά προγράμματα. Ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι γονείς, αλλά όχι το μεγαλύτερο. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει…. το σύνταγμα των ΗΠΑ! Ναι σωστά διαβάσατε. Βλέπετε το σύνταγμα τους δίνει το δικαίωμα να υπάρχει από ένα όπλο σε κάθε σπίτι, για προστασία από «εισβολείς». Για να καταλάβετε, αν πας στο σπίτι κάποιου και αυτός σου πει «Δεν σε θέλω στο σπίτι μου», τότε θεωρείσαι εισβολέας και έχει το δικαίωμα να σε πυροβολήσει. 9 στα 10 σπίτια έχουν όπλο. Για αυτό και ο υπόλοιπος κόσμος μισεί την Αμερική. Είναι η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Φανταστείτε ότι μπορείς να πας στον πόλεμο αν είσαι 18, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις αλκοόλ μέχρι τα 21. Πιο εύκολα αγοράζεις μια καραμπίνα παρά μια μπύρα! Δηλαδή πάει το παλικάρι να πολεμήσει στην Μέση Ανατολή, και αντικρίζει εικόνες όπως αυτή:

 

 

Η αυτή:

 

Και μετά γυρνά στην πατρίδα του, πάει στο μπαρ της γειτονιάς του και του ζητάν  ταυτότητα! 

Και βγαίνουν μετά οι κατασκευαστές όπλων και άλλοι κολλημένοι και λένε «Δεν σκοτώνουν τα όπλα, οι άνθρωποι σκοτώνουν. Και με πιρούνι μπορείς να σκοτώσεις κάποιον, να απαγορεύσουμε και τα πιρούνια?»

                                              

Δηλαδή ΕΣΥ τα μακαρόνια τα τρως με μπερέτα? Τι ηλίθιο επιχείρημα είναι αυτό? Και με κατσαβίδι μπορείς να σκοτώσεις κάποιον, αλλά δεν μπορείς να βιδώσεις μια βίδα με ένα ΑΚ-47! Ναι, υπάρχουν πολλά εργαλεία που είναι επικίνδυνα, αλλά είναι αυτό ακριβώς: ΕΡΓΑΛΕΙΑ! Έχουν μια χρησιμότητα που τα καθιστά απαραίτητα. Τα όπλα δημιουργήθηκαν με αποκλειστικό λόγο ύπαρξης να σκοτώνουν, end of story. Και ναι μεν το να εξαφανιστούν τελείως τα όπλα από την κοινωνία είναι ουτοπικό, υπάρχουν και αλλά μετρά που θα μπορούσαν να πάρουν οι κυβερνήσεις. 

Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να ανεβάσουν τις τιμές των όπλων στο δεκαπλάσιο π.χ. Ή κάθε υποψήφιος αγοραστής όπλου να περνά οπωσδήποτε από ψυχολογικά τεστ. Ή να χρειάζεται ειδική άδεια για να οπλοφορείς, και να πρέπει να περιμένεις ας πούμε, 6 μήνες να βγει, γιατί τώρα σε εκνευρίζει κάποιος, πας την επομένη αγοράζεις όπλο και τον καθαρίζεις! Μέχρι στιγμής πάντως δεν έχει γίνει τίποτα από όλα αυτά. Βγήκε ο Ομπάμα και έκανε επίσημη δήλωση αλλά δεν άλλαξε τίποτα. Η μόνη είδηση που βγήκε είναι ότι βούρκωσε κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης.

ΟΚ δεν έχω πρόβλημα, και δεν το αμφισβητώ. Είναι ένα λυπητερό θέμα και λογικό είναι να βουρκώσει κάνεις, όμως για να παραφράσω τη γνωστή παροιμία, με τα δάκρυα δεν βάφονται αυγά! Και στην τελική δεν τον βλέπω να είναι τόσο ευαίσθητος για χιλιάδες αλλά παιδιά και στρατιώτες που πεθαίνουν στο Ιράκ, στη Συρία, στο Αφγανιστάν και οπουδήποτε αλλού υπάρχει αμερικανικός στρατός. Ίσως η πίεση από την συγκεκριμένη υπόθεση αναγκάσει την κυβέρνηση τους να ξανασκεφτούν το θέμα οπλοφορία, αλλά όπως λένε και οι ίδιοι don’t hold your breath.

  Mr.Gat